Vanmorgen ontving ik een felicitatiemail van mijn collega uit Nederland. Vanavond, over 2 dikke uurtjes is de opening van de Schrijversvakschool. Ik heb mijn speech net geschreven en het lijkt alsof het nederlands me in de steek laat. We, de school en het bestuur hebben een kleine bescheiden opening waarbij we mensen en instanties die ons altijd hebben ondersteund een bedankje willen doen. Dat hoort zo. Op 7 oktober hadden we de eerste lessen. Negen studenten. Ik heb sinds gisteren diarree, een ontzettende drang naar zoetigheid. Al twee dagen heb ik chocola als ontbijt tot me genomen. Al twee nachten sta ik om twee uur op en beantwoord mails. Mijn vrienden uit Nederland vragen zich af of ik wel genoeg slaap. Ik heb toch vaker met dit bijltje gehakt? Speechen. Speechen voor ongeveer 40 man. Door een misverstand komen meer mensen dan de bedoeling was. Ik ken teveel mensen die ik onmogelijk kan overslaan. Ik heb echt vanaf het begin, ongeveer vijf jaar geleden, zitten zoeken, passen, meten, worstelen, mensen overtuigen dat er een schrijversschool moet komen. In elk geval een opleiding waarin mensen zich kunnen bekwamen in het vak van schrijven. De ambassadeur van Nederland komt speechen en de directeur van Cultuur. Een lief meiske komt een tekst voorlezen uit het boekje die we hebben gepubliceerd. Mijn voorzitter heeft gezorgd voor de catering en mijn tante voor een bloemstuk.
Ik heb geen nieuwe jurk gekocht, ook geen nieuwe paar schoenen, wel nieuwe parfum. Het helpt je wat zekerder voelen.
Ik ga straks nog even met een gelemarker over de tekst die wel met 22 punt lettergrootte is geprint. Voor een goede klemtoon op de woorden.
Ik overweeg ook een klein flesje borgoe te kopen…om de zenuwen te bekoelen. alcohol doet dat! hoera voor Borgu rum!
En nu ga ik maar weer iets doen om het doen.

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *