Inktaapdagboek deel 2

19 maart 2014
PY994 – SLM kist, stoel 30D

Het zijn van die typische dingen. Je zit in een SLM kist naar Nederland, je medepassagier heeft van die vochtige katoentjes van Etos in haar hand waarmee ze rustig haar nagels ontdoet van lak. De lucht is droog in de cabine, je neusslijm is hard, maar de geur van de chemie van die remover ruik je toch. En dat, terwijl ze je had verzekerd dat je niks ruikt: ‘Ze zijn niet gevaarlijk hoor, mevrouw.’ Ik aanschouw dit alles en mezelf vooral in dit geheel, mijn benen in een schuine zit, de rugleuning voor mij tegen mn knieën, een kussen in mijn rug. Mijn lengte is mijn beperking realiseer ik me steeds. Een uur of zo voor het landen moet mijn medepassagier naar de wc. Ze komt terug, gaat creme-pjes smeren die ze haalt uit een etui. Er is per ongeluk zeep in haar oog gebleven. Zeep? Ze had zo een Etos zeepdoekje gebruikt voor haar gezicht, niet goed gewassen omdat er een rij passagiers stonden aan te dringen dat ze uit dat hokje moest omdat hun blaas op knappen stond van het lange wachten.
…Een borstel voor die neppe lange haren, een of andere gel om die stekels plat te krijgen. Plotseling houdt ze een fles water boven haar oog. ‘Mijn oog brandt nog steeds, kan je schenken?’
‘Umh ja.’
Ik schenk heel gedwee twee keer water in haar oog. Daarna gaat het weer goed met haar oog; de etui wordt nog schoongemaakt met een vochtig tissue. Ik kan een heel verhaal schrijven denk ik en tik op mijn iPad, terwijl ze haar haren kamt met haar vingers. Ey Ruth, betaal die 25 euro extra hoor voor extra beenruimte!

21 MAART, ANTWERPEN

Een man met lange haren; daar moest ik naar uitkijken. Willem Bongers Dek van deBuren, de organisatie die me heeft uitgenodigd voor de tour der lage landen, geeft me drie kusjes wanneer ik uit de Thalys stap op het Antwerpse Centraal Station. We gaan lunchen in een restaurant waar bio-voedsel wordt geserveerd. Een zalmsalade is meer mijn ding. Willem vertelt ondertussen wat van me verwacht wordt bij de Grote Literaire Quiz der Lage Landen; Qwerty & Azerty. Die avond zit ik als pseudo jurylid wat antwoorden te geven op een podium waar ik over 27 groepen van elk 4 personen heen keek. Voor ‘moymoy’ zit ik daar. Niet echt een toegevoegde waarde, maar ach, het is wel leuk te zien dat er genoeg Vlamingen zijn die interesse hebben voor het boek, citaten en namen van auteurs onthouden. Bewonderenswaardig. Jij bent de conferencier in Suriname wanneer ik een literaire quiz ga organiseren zeg ik aan de…. wiens naam ik kwijt ben. Hij stelde de quizvragen en grapte constant over ditjes en datjes. Om iets voor 12 stapte ik samen met Wim Brands, auteur uit Nederland naar mijn hotel. De taal van de vlamingen is zwierig en poëtisch. Bijna wil ik meegaan met de taal. Ik moet met de trein terug. 12.30 PM. Ik heb Els Beerten niet kunnen ontmoeten.

22 MAART, AMSTERDAM

Obama, Nucleaire conferentie, je gaat met de trein naar het station moeten, print mn ticket uit, ik heb geen belminuten meer, moet ik je komen halen? Purmerend, A4 is deels afgesloten, ernstige verkeershinder; dat soort zinnen gaan aan me voorbij. Het is een wirwar sinds Obama in Den Haag is voor de grote nucleaire conferentie. Pfff ik vind hem niet zo sexy meer. Uit veiligheids overweging blablabla, Ruth ik kan je niet meer brengen naar Schiphol. Na maandag ga ik naar Jakarta. Ojee, hoe dan? Ok, ik geef je een slinger met de auto bij de Pont. Plieng, App, Ruth, heb je daar wel WIFI, bel of app me meteen wanneer je er bent. Ida Does. Mijngod, hoe kom ik daar? Ojee. Ik zie wel hoe ik kom. Maar nu zit je verder dan Amsterdam Noord. Afzeggen? NEE!

23 MAART, PURMEREND

Ontbijt van Maik. Ruth, ga douchen no. Geen koffie zonder je tanden te hebben gepoetst. Mijn tweelingneefjes lachen me uit wanneer ze merken dat ik hun vader steeds onderbreek wanneer die iets vertelt. Maik stuurt elke zondag via de App een foto van een gigantisch ontbijt, en dan zit in Paramaribo met mn broodje pindakaas. Mijn nicht Nancy en haar zoon gaan even aan een Dijkloop meedoen. Jaja, ik heb sporters in de familie, maar ik ben te lui om mee te gaan: ‘Ik moet aan mn dagboek mang. Doen jullie je ding vooral hoor!’ Ik wil alleen maar slapen. Morgen een grote dag, tussen de grote ‘honden’ [bigi dagu] in Rotterdam. Grote jongens is een betere vertaling. Wie zijn die Oek de Jong, Tommy Wieringa en Pierre Terrin. Baya, ik ben nog niet opgewonden. Nog niet!