De start van mn eigen weblog

Ik dacht dat ik goed met het Internet overweg kon. Dat is niet het geval. Veel mensen hebben een weblog. Ik had er ooit over gelezen in het tijdschrift Schrijven, maar nooit gedurfd om te gaan kijken hoe dat in zn werking gaat. Tot vandaag. Elke persoon met tien vingers die iets kwijt wil, al dan niet zinnigs, kan een weblog beginnen. Hoe heerlijk! Ik ben gewoon begonnen. Hoe ik op het idee kwam? Vanmiddag ontving ik een email uit Curaçao met de vraag of er artikelen opgenomen kunnen worden op de website van stichting Bukutori. http://www.bukutori.org/. Omdat we zo een strenge redactie hebben en je hier achter de webmaster aan moet hollen om berichten te plaatsen, heb ik de schrijfster moeten teleurstellen. De jonge dame vroeg mij of ze artikelen kon plaatsen via onze site en of het een idee was om een forum te creëren waar men kon reageren. Kijk daar moet je tijd voor hebben, om dat allemaal te onderhouden en vooral na te lezen en te corrigeren. Ik adviseerde, en dat was in een helder moment, die dame om een eigen weblog te creëren. Dat, terwijl ik het nooit zelf heb gedaan. Ik hoop in elk geval dat ze mijn advies opvolgt. Ik ben verbaasd hoe gemakkelijk dat kan.

Nu is het uitzoeken hoe ik dit allemaal kan opslaan en of ik de tikfoutjes eruit kan halen.
Hopelijk lukt het dit online te krijgen. We benne benieuwd.
Tot later.

Ruth