25 Februari 1980- Fragmentarische fragmenten…
Ik drink uit plastic zakken mijn rode soft. Met een rietje, nee een sprietje. Niet meer dan 2 vellen wc papier gebruiken. Buurvrouw heeft de consumptiebonnen verruild voor een bos kouseband uit haar tuin. Zout, peper, lucifer, zoutvlees, gele pesi en sardien. Volgende week, weer zout, peper, lucifer, zoutvlees, gele pesi en sardien. Met bokking is wel lekker. Gele pesi met bokking. Zeg niks buurvrouw maar Dwight heeft dienstplicht. Hij kon niet goed leren dus moet hij. Maak het een beetje nat, die krant en veeg je bil goed. Is niet zo erg. Toiletpapier is op. Gooi het in die zak. Zeg geen zomaar dinges aan de telefoon. Niet klagen. Opa gaat een pakket sturen met pindakaas en poedermelk. En ook dat geld om die doos bij Jos Steeman te halen. We kunnen niet naar Holland. Geen geld.
25 februari 2012. Hij is president. Die Bouterse. Herdenking dag van de bevrijding zegt een affiche op STVS. Die in brand gestoken STVS. Hoeveel zijn er nog van de zestien? Ik weet het niet. Hij heeft kransen in de nacht gelegd. In de nacht. Ze roepen hun God aan. Later de onthulling van het vlaggenplein. Een plein vol grint en grauwe bloempotten. Weg groen, weg mieren. Er is geen wind. De vlaggen wapperen niet. Mijn buurman heeft Oscar de Leon opgezet. Het is 8.15 uur. Ik ben bang. Ik ben nog steeds bang.
6 gedachten over “25 Februari 1980- Fragmentarische fragmenten…”