Slavenkleren op Srefidensi

Het woord ‘slavenkleren’ gonst sinds maandag in mijn hoofd.
Een vriendin van mij was op bezoek met haar dochter van zes en vertelde dat ze van de juf haar hindoestaanse klederdracht niet aan mocht, maar ‘slavenkleren’ bij de viering van Srefidensi op school.
Mijn vriendin heeft een Hindoestaans ‘jasje’ en haar dochter is een ‘dogla’ zoals we dat hier noemen: een mooie mix van hindoestaans en creools. Vaak geef ik troetelnamen in mijn hoofd. Tahira is een knuffelkind. Een die je wil vastpakken en dicht tegen je aandrukken en de kindergeur wil opsnuiven en haar aan het lachen brengen. Soms heb ik dat tegenovergestelde gevoel vooral bij lastige kinderen die associaties met een allergische reactie oproepen (Die zijn er ook). Het zijn van dat soort kinderen die andere, vaak kleiner dan hun bewust pesten, slaan en zomaar een schop geven omdat ze daar bijvoorbeeld zin in hebben. Nu dreigde ik na dat woord in zo een kind te veranderen.
Mijn mond viel open van verbazing en ik had nog nooit zulke grote ogen. Tahira heeft een creools uiterlijk, wilde hindoestaanse klederdracht aan, dus de juf trekt conclusies dat ze maar in slavenkleding moet! Wat voor achterlijke discriminatie is dat!
Onvoorstelbaar! Ik voelde de intense teleurstelling in de stem van Tahira en dacht verdomme, schrijf dat kind af van die school! Stomme gedachte natuurlijk. Wat moet je als ouder aan je kind zeggen?
Slavenkleren, slavenkleren, slavenkleren. Dat woord maakt me kwaad! Van een opvoeder, een leerkracht!
Je begrijpt dat ik in staat was om vandaag naar het schoolhoofd te gaan met mijn vriendin en de juf ter verantwoording te roepen en haar een flinke mep te geven.
Mijn denken is verstomd. Ik las het woord ‘verstandsverbijstering’ in een persbericht, maar ik zou dit gevoel eerder ‘verstandsbevriezing’ noemen. Ik moest deze frustratie even kwijt. Ben ik blij dat ik geen kinderen heb…
Er zou gegarandeerd in de krant verschijnen: ‘Gekke ouder valt leerkracht aan’.

En intussen laten alle Surinamers hun gedachten gaan over 35 jaar onafhankelijkheid. Mijn gevoelens zijn gemengd met slavenbloed, mythen die nog voortsudderen van wel of niet en een koers van 3.50 voor 1 USDollar. Ik wil alleen nog weten of Elly Purperhart ook switi watra zal verdelen in haar kapa. Mijn vooroudergeesten moeten aandacht krijgen. Ze zijn boos.