covidadventures2

‘Je bent in een bevoorrechte positie’ zei ik aan een cursist op een strenge toon toen ik bezig was hem online te begeleiden met zijn thesis. Bevoorrecht omdat we niet besmet zijn met het virus en ook omdat we nu met de lock-down die de overheid heeft afgekondigd, alle tijd hebben om te schrijven. Eigenlijk is die bok ook voor mezelf bedoeld.

We zijn in de vierde week van de Lockdown. Nu we stil zijn, is er toch een soort onrust, in de rust. Een onrust van binnen. Alle recepten zijn uitgeprobeerd, je hebt genoeg gehamsterd, de tank is vol, je wast de hele dag je handen, het hele huis is in chloor en je volgt elke middag rond vier uur de persconferentie van Kolonel Veira. De eerste dode wordt op donderdag 9 april begraven. Na dat bericht ging er weer zo een ‘schokgolf’ door Surinamers. In plaats dat Surinamers binnenblijven, beginnen ze opnieuw rijen te vormen bij de banken, supermarkten en markten. Het is niet te geloven: jongeren rebelleren na de avondklok. De thuisquarantaine is opgeheven. Repatrianten in Overheidsquarantaine: Goed zo! Ik vraag mij keer op keer af, ligt het aan onze opvoeding of onze voeding?

Zelf liep ik griep op tijdens een training. Een persoon hoestte, werd aangesproken door een collega. De hoestende persoon vond het irritant op de vingers getikt te worden. ‘Ja de incubatietijd is voorbij!’ Een heel gedoe wat ik als trainer in balans moest houden. Een andere persoon hoestte ook en had wel een mondkapje om. Maar ja, dan had ik wel haar tekst aangeraakt van een print. We zaten in een airco ruimte: ongeveer 20 personen. Het weekend daarop had ik griep, samen met een andere collega die ook in de groep zat. Balen natuurlijk. Het was al bekendgemaakt dat het COVID 19 virus gaande was, maar er was nog geen lock-down. Ik nam mijn sjaal mee en gaf zo les de volgende keer, in de hoop niemand te besmetten. Of dat gewerkt heeft weet ik niet. De cursus is voorlopig on-hold en het bedrijf moet beslissen wat of hoe verder. Gelukkig maar.

Mijn ogen zien scheel: ik lees, kijk naar Netflix tv series, zo een 8 episodes van 45 minuten per dag. Ik eet meer (oliebollen, pasta, gebak, havermoutbollen die ik zelf heb gebakken, met kaas, pindakaas, dadels, gebak van Beely’s Pastry, cola, (want dan lust je cola) lemmetje-sap, Lemmetjesap met wodka, Lemmetje in de whiskey, rode wijn, chips van Fernandes, die hete, en dan die lekkere melk met een vanillesmaakje van de Melkcentrale. Dan nog sta ik dikwijls te mijmeren voor de open deur van de ijskast met de vraag: ‘wat voor lekkers is er nog Ruth?’ Het volgende moment zit ik dan uit te buiken op bed, met een boek of tablet in de hand. Mijn hometrainer wordt steevast genegeerd…

Ik zoek bijwerkingen van medicijnen die getest worden online en ik erger mij rot aan de ‘Samaritaan’ Bill Gates die zich zó bekommerd om ‘Developing countries’, en vaccins wil testen in Afrikaanse landen (?) terwijl het aantal COVID19 besmettingen in Amerika het hoogste is! Fuk off aub! Je eigen huis staat in brand, maar je wil bij de buren eerst emmers water gooien om hun muren nat te houden.

Ik ben uiterst steriel geworden: ik begroet de handyman en tuinman (en iedereen die iets voor de poort brengt) met een spuitfles waar verdund alcohol in zit. In mijn handtas heb ik mijn eigen spuitfles, in de auto ligt er ook een. Mijn schoenen staan buiten. Die worden eveneens bespoten, mijn kleren gaan in een speciale wasmand en ik draag elke dag schone kleren, douche meteen wanneer ik thuiskom. Mijn haren worden ook gewassen.

Een vriendin die fysiotherapeut is, maakte een filmpje over de buikademhaling dat bijzonder cruciaal is bij ademnood, volzittende longen, hoest en slijm op de borst en dergelijke. De longen worden aangetast bij het COVID 19 virus. Ademen is alles wat wij nodig hebben om te leven! Dat filmpje bracht mij terug naar de ademhalingsoefeningen, geleerd van de Ayurveda. De Pranayama doe ik nu de hele dag door.

Pas op: paranoia en lethargie sluipen stiekem binnen, maar je moet de gedachte wegslaan met de mantra: this too shall pass. 4 weken op lock-down zitten is geen pretje, maar besmet raken met het COVID 19 virus wil ik ook niet! Alle appjes met filmpjes van lijken op straat en mensen aan zuurstofapparaten vermijd ik. Ik erger mij ook niet meer aan deze regering die allerlei wetten door onze maag drukt. Je maakt jezelf gek op die manier. Ik houd me verder braaf aan de regels van de autoriteiten en adviezen van vrienden die medici zijn etc. Handen wassen! Mondkapje wanneer je hoest. 2 meter! 2 meter! schreeuw ik bij de supermarkt wanneer iemand te dichtbij komt en ik schud mijn hoofd wanneer ik een paar mannen gezellig zie borrelen om een tafeltje voor een bar.

Dus ga ik door mezelf ‘bevoorrecht’ blijven voelen en niet verder doemdenken. Ik zit niet in een miljoenenland zoals India, Indonesië of Amerika. Daarnaast groeit er ongevraagd Klaroen op mijn erf, lopen vrienden langs met een ‘Corona-pakketje’ en ga ik alleen uit huis als het moet. Tenslotte kun je misschien wel hamsteren, maar als je elke dag eet, doucht, schoonmaakt, gaat de voorraad op.

Doe iets! Wees creatief! Ga schrijven, ga tekenen, ga lezen, ga dansen, ga zoomen. Geen brasa voorlopig, geen sex en zoenen, geen overspel… Houd afstand, houd afstand. If you can’t go out, go within! (uitspraak geleend van het internet).

STAY SAFE, STAY HOME

5 gedachten over “In tijden van COVID 19

  1. De situatie mooi verwoord…ja…We moeten ons bevoorrecht voelen als we niet besmet raken….in leven blijven is nu het belangrjkste! Jammer dat sommige volksstammen date niet begrijpen….En ja…Ik wacht op mijn Beely’s gebak ..2 days to go…weer iets om naar uit te kijken

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *