Schrijversvakschool Paramaribo, een terugblik Deel 1
Heeft een land van nog geen 500.000 inwoners een meerjarige schrijfopleiding nodig? De Schrijversvakschool is van mening dat auteurs, evenals kunstenaars en acteurs, cultuurdragers zijn. Auteurs geven in hun werken een beeld van de samenleving weer waarin zij leven. Goede literatuur draagt bij aan het nationaal bewustzijn en creëert inzicht in die cultuur. Vanaf de onafhankelijkheid in 1975 maakt Suriname behalve een economische en politieke ontwikkeling ook een culturele ontwikkeling door. Over dit ontwikkelings- en met name dekolonisatieproces is veel geschreven en veel onderzoek naar geweest. Nu Suriname een generatie verder is, bestaat de indruk dat er weinig literair werk voortkomt uit de Surinaamse samenleving . De meeste in het eerste circuit in Nederland geaccepteerde Surinaamse literatuur wordt geschreven en uitgegeven in Nederland.
Schrijversvakschool Paramaribo wil met haar schrijversvakopleiding een goed en kritisch fundament voor het kunstvakonderwijs en met name voor het Creatief Schrijven neerzetten. Schrijversvakschool wil schrijvers opleiden die zich niet beperken tot het in eigen beheer uitgeven voor Surinaamse publiek. Wij willen publiceren in alle Nederlandstalige gebieden. Dit doel zal niet voor iedereen zijn weggelegd, maar degenen die de opleiding volgen zullen in elk geval betere teksten produceren en zich dienstbaar kunnen maken in andere professies waar schrijven van belang is.
Er zijn in Paramaribo enkele instituten en organisaties die literaire activiteiten ontplooien. De Schrijversgroep 77 is de oudste literaire vereniging (1977) met de meeste leden. Deze vereniging kan worden beschouwd als een georganiseerd podium voor iedereen met schrijf- of vertelambities. De Schrijversgroep 77 heeft samen met Stichting Winternachten Den Haag, twee literaire festivals georganiseerd in Suriname. Er werden incidenteel literaire activiteiten georganiseerd door organisaties als het vormingscentrum Ons Erf en Stichting De Bron. In 2008 en 2010 heeft de Stichting Literair Festival Suriname in samenwerking met Writers Unlimited (voorheen Winternachten) een 3 daags festival georganiseerd. Na de workshops moeten deelnemers hun eigen weg zien te vinden in het schrijfproces en zijn daardoor geneigd het snel publiceren als primair doel aan te merken.
Bij evaluatie van de literaire activiteiten blijkt dat het eenmalig karakter van workshops geen basis is voor continuïteit en duurzaamheid. Uit de evaluaties van de stichting, de deelnemers en de docenten blijkt steeds het volgende:
- Cursisten wensen langere workshopdagen.
- Er is behoefte aan herhaling van specifieke thema’s.
- Er is behoefte aan meer kennis over specifieke onderwerpen bij het schrijfproces.
- Cursisten willen meer schrijfopdrachten om te oefenen.
- Meer Surinaamse schrijvers zouden bij workshops betrokken moeten worden. (Suriname kent op dit gebied weinig vakdocenten).
- Er is behoefte aan feedback bij het creatieve schrijfproces.
- Veel Surinaams talent ontbeert kansen tot ontplooiing.
- Het uitgeven in eigen beheer is vaak een financieel riskante onderneming. Schrijvers moeten zelf voor de verkoop zorgen.
- Er zijn geen literaire agenten.
- Suriname heeft structureel behoefte aan goede docenten voor proza, poëzie, scenario, toneel, essay en vertellen en aan kundige, onafhankelijke recensenten.